Het jaar 2020!

“De wereld bestaat alleen maar uit verandering. Ons leven is slechts een perceptie.”

Dit schreef de stoïcijn Marcus Aurelius in zijn ‘meditaties’. Het jaar 2020 zal in de geschiedenisboeken terecht komen als het jaar van een wereldwijde verspreiding van een besmettelijke ziekte, met grote veranderingen tot gevolg!

Of zoals Geert Mak ons leert “hoe moeilijk is het om de geschiedenis te herkennen als je er middenin zit”. Op het moment dat ik mij aan het schrijven van deze kerstboodschap zet, is het land volledig op slot gegaan. Een totale Lock down! Een gebeurtenis die ik in de geschiedenis van mijn leven nog niet eerder heb meegemaakt.

Dat wij nu binnen moeten zitten is op zich niet erg. Maar omdat wij het als iets ergs beschouwen, gaat het ons dwarszitten en verstoort het daardoor onze innerlijke rust. Volgens de stoïcijnen is het de kunst om los te laten wat je eigenlijk had willen doen en je te richten op wat je nog wel kunt nu je thuis bent.

2020

Het jaar waarin de Wet werk en zekerheid is vervangen door de Wet arbeidsmarkt in balans.  De commissie-Borstlap haar eindrapport heeft uitgebracht onder de titel ‘In wat voor land willen wij werken?’. De economie enorm onder druk is komen te staan door de uitbraak van Corona. Het thuiswerken een norm is geworden. Collegiale contacten zich beperkten tot het beeldscherm. Delen van het bedrijfsleven ‘on hold’ werden gezet.

Het jaar waarin allerlei arbeidsrechtelijke vraagstukken opdoemden, die soms langs de maatstaf moesten worden gelegd van het zoeken naar een juridische of een pragmatische oplossing. Kortom: verandering op verandering! En wat is daarin uw of mijn perceptie?

Voor mij vallen er een aantal puzzelstukjes in elkaar. Puzzelstukjes die ik terugvond tijdens het lezen van een andere uitspraak van Marcus Aurelius: “Objectieve oordelen, nu in dit moment. Onzelfzuchtige acties, nu in dit moment. Acceptatie van externe gebeurtenissen, nu in dit moment. Dat is alles wat je nodig hebt!”.

2021

Het jaar waarin ……….?

Ik wens eenieder een moment van bezinning toe. Want alles wat we zijn is het resultaat van wat we dachten.

Een koude windvlaag

sta stil, draai me om en kijk

een verstilde blik.

Met de seconde

wordt de tijd steeds compacter

als de vlokken bij een pak sneeuw

elke vlok op zich onbeduidend

maar tenslotte is alles bedekt!