En weer twee uitspraken over slapende dienstverbanden!

Op 11 november 2022 heeft de Hoge Raad twee uitspraken toegevoegd aan de Xella-uitspraak: slapende dienstverbanden die na twee jaar arbeidsongeschiktheid op verzoek van werknemer moeten worden beëindigd onder toekenning van een (transitie)vergoeding.

Uit deze twee uitspraken kan worden afgeleid dat compensatie een harde eis is voor de toekenning van de transitievergoeding.

In de eerste uitspraak heeft de Hoge Raad beslist dat de regel is dat werkgevers pas vanaf 20 juli 2018 verplicht waren mee te werken aan een verzoek van een werknemer met een slapend dienstverband om de arbeidsovereenkomst te beëindigen met betaling van een transitievergoeding. De Hoge Raad bevestigt dat de Xella-norm gekoppeld is aan de wettelijke compensatie die hiervoor pas op deze datum in het Staatsblad werd gepubliceerd. Zie voor deze uitspraak: ECLI:NL:HR:2022:1576, Hoge Raad, 21/03296 (rechtspraak.nl)

In de tweede uitspraak heeft de Hoge Raad beslist dat ook werkgevers van zogenaamde “diepslapers” (dat wil zeggen werknemers van wie het dienstverband al vóór 1 juli 2015 “slapend” waren geworden) en van ‘semi-diepslapers’ (waarbij de wachttijd vóór de invoering van de Wwz is verstreken, maar de b-grond van artikel 7:669 lid 3 BW daarna voldragen is geraakt) vanaf 20 juli 2018 moeten meewerken aan een verzoek tot beëindiging met betaling van een transitievergoeding. Zie voor deze uitspraak:  ECLI:NL:HR:2022:1575, Hoge Raad, 21/01230 (rechtspraak.nl)

Wat betekent dit voor de praktijk?

Werkgevers zullen in de meeste gevallen de (transitie)vergoeding kunnen betalen en daarvoor een beroep doen op de compensatieregeling.